Artık vaktidir

Amcam insanlara birşeyler çalabilecek kadar iyi flamenko gitaristidir. Küçükken bizi,yani kuzenleri başına toplar bize resitaller verirdi. O zamanlar 5-6 yaşında anca varım tabi. Sıkılmadan ve gözlerimizi onun parmaklarından ayırmadan izlerdik onu. O zamanlardan aşıktık flamenko müziğine.Gitar çalmaya başladığımda elim nedense elektro gitara hiç alışamamıştı. Penayla aram hiç iyi değildi.

Şimdi de, o zamanlardan kalan bir kırıntı mıdır bilmem,sanki küçüklüğümün tınıları tekrar çağırıyor beni. Akustik takılmak hoşuma giderdi hep ama flamenkoya kalkışma cesaretini gösteremedim hiç bir zaman. Daha çok dinledim diyebilirim. Ama artık vaktidir diyorum. Büyüdükçe,çocukluğuma dair şeyler geliyor artık zihnime. Flamenko da onlardan birisi. Paco Pena,Soleares,Arpegios... Buğulu pencerelerden bakıyor bana hepsi. Hiç birisi yabancı değil. Tanıdık yüzler,tanıdık sesler. Bu sefer cesaretim var.

Şimdi zamanıdır!!!