özlem

Sıkıntıların,tasaların,dertlerin son bulduğu gün kendime şöyle bir iyilik yapacağım.

Sahilde bir kafeye gidip kendime 1 bardak çay ısmarlayacağım.

Komik gelebilir belki. Benim için paha biçilemez bir hediye olacağına eminim. Kendime olan hediyem diyebilirim. Belli bir süre sonra maddeye bağlanmıyor insan. Sadece huzur istiyor. Kimisinin kışın yanan sıcacık sobanın yanında oturarak,kimisinin kendini alkole vererek.... Benim istediğim sadece 1 bardak çay. Canına yandığımının İstanbuluna doya doya,en aydınlık zihnimle bakarak içebileceğim... Şartlar gün geçtikçe zorlaşıyor ve bu bazıları için küçücük şeyler bile özlenecek hale geliyor. Bir gün bunlarda geçecek,biliyorum.

Sadece o günü bekliyorum...sabırlı,sakin,azimli ve emin adımlarla.