14 Temmuz 2010 Çarşamba

özlem

Sıkıntıların,tasaların,dertlerin son bulduğu gün kendime şöyle bir iyilik yapacağım.

Sahilde bir kafeye gidip kendime 1 bardak çay ısmarlayacağım.

Komik gelebilir belki. Benim için paha biçilemez bir hediye olacağına eminim. Kendime olan hediyem diyebilirim. Belli bir süre sonra maddeye bağlanmıyor insan. Sadece huzur istiyor. Kimisinin kışın yanan sıcacık sobanın yanında oturarak,kimisinin kendini alkole vererek.... Benim istediğim sadece 1 bardak çay. Canına yandığımının İstanbuluna doya doya,en aydınlık zihnimle bakarak içebileceğim... Şartlar gün geçtikçe zorlaşıyor ve bu bazıları için küçücük şeyler bile özlenecek hale geliyor. Bir gün bunlarda geçecek,biliyorum.

Sadece o günü bekliyorum...sabırlı,sakin,azimli ve emin adımlarla.

1 Temmuz 2010 Perşembe

tatil

Uzun zaman oldu birşeyler karalamayalı. Tatile girdim ama işten güçten bişey yazabildiğim yok gerçekten.Düşününce, çalışabilmekte bir tatil hediyesi gibi geliyor bana. Ne biliyim, muzdarip değilim. Çokta güzel böylesi!

Okulu özledim bu arada. Ayrı kalınca daha iyi anladım değerini. Önümüzdeki sene çok güzel olacak. Bu sefer bambaşka birisiyim!