28 Kasım 2008 Cuma

Rahat bırakın lan!

Nedense okulda mutlu neşeliyken bir anda bir şeyler oluyor bana ve mutsuzmuş gibi oturmaya başlıyorum. Nedenini cidden çözemedim. Sağdan soldan geliyorlar :)

Veee herşey oradan sonra başlıyor. Hastasıyım bu sahnenin!

-Seeeeellçuuk! Neyin var?
-Birşeyim yok.
-Var var,söyle hadi!
-Ulan yok diyorum yok,benden daha mı iyi bileceksin!
-...............................


İnsanların başkalarına Güzin Abla olma tribi oldum olası germiştir beni. Şimdi ultra güçde germeye başladı. İstemiyorum kimsenin dertlerimle ilgilenmesini. Şu sıçtığımın dünyasında bi benim dertlerim kalmış sanki. Güzel şeylerden bahsetsenize ulan! Benim derdimi ne dinlersin e be iyilik meleği? Sana kaldım ben? Bu kadar mı acizim ?


Eeeeee sıkmayın lan beni yeter! Başkasına güzin ablalık yapmadan önce gidin kendi sorunlarınızla uğraşın.

P.S: Hayatımın babalarını yavaş yavaş almaya başladım,gerisi gelecektir, beklemede kalın. Yada beklemeyin siktirin gidin.

Hiç yorum yok: